Choroby oczu — objawy, przyczyny i leczenie

Istnieją różne problemy ze wzrokiem, które wymagają natychmiastowego leczenia. Niektóre z nich można wyleczyć, ale inne w znaczny sposób wpływają na jakość widzenia i mogą prowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku. Warto zaznaczyć, że poszczególne choroby oczu dotyczą zupełnie różnych części np. rogówki, tęczówki, receptorów lub plamki żółtej. Dlatego sprawdź, jakie są najczęściej występujące schorzenia – poznaj objawy i przyczyny wad wzroku!

Zapalenie rogówki

Zapalenie rogówki zazwyczaj jest wywoływane przez drobnoustroje chorobotwórcze, czyli bakterie, wirusy, grzyby bądź pierwotniaki. W konsekwencji tej choroby wzroku może dojść do utraty przezroczystości rogówki, a nawet do uszkodzenia nabłonka – choć jest to uzależnione od rodzaju zapalenia. Sprawdź, czym dokładnie jakie są objawy tej choroby oczu.

Objawy zapalenia rogówki

Przede wszystkim zapalenie rogówki wyróżnia się ostrym bólem oka, czy nawet światłowstrętem, a także obniżeniem jakości widzenia. Poza tym oko jest zaczerwienione, wrażliwe na dotyk, a na powiece może pojawić się obrzęk. Charakterystycznym objawem zapalenia rogówki jest też wydzielina śluzowo-ropna. Ważne jest także to, żebyś udał się do specjalisty, jeśli dostrzegasz u siebie białą lub szarą plamkę w obrębie rogówki. Jeśli nie zaczniesz reagować, to może dojść nawet do pęknięcia rogówki.

Przyczyny zapalenia rogówki

Jedną z najczęstszych przyczyn zapalenia rogówki jest przerwanie jej nabłonka. Oprócz tego problem może powstać w wyniku niewłaściwego noszenia soczewek kontaktowych, a szczególnie braku dbałości o higienę oczu. Przyczyny wad wzroku typu zapalenie rogówki są też związane ze stosowaniem zakażonych leków okulistycznych, niedomykalnością powiek oraz zaburzeniami w składzie filmu łzowego. Sprawdź także czym wyróżnia się zapalenie twardówki.

Leczenie zapalenia rogówki

Najlepszym sposobem na wyleczenie zapalenia rogówki jest stosowanie miejscowe lub ogólne specjalnych preparatów. Czasem konieczne jest też wykorzystywanie kropli rozszerzających źrenicę. Tego typu choroby wzroku wymagają noszenia opatrunku na oczach, a także ciemnych okularów z filtrem, ponieważ chroni to wrażliwe oczy przed światłem i promieniami UV.

Odwarstwienie siatkówki

Choroby oczu związane z odwarstwieniem siatkówki polegają na oddzieleniu się warstwy siatkówki od struktury oka. Ten problem bywa dość zwodniczy, ponieważ przez długi czas może nie dawać wyraźnych sygnałów. Dlatego kluczowe znaczenie ma to, żebyś poznał objawy oraz przyczyny wady wzroku tego typu.

Objawy odwarstwienia siatkówki

Bardzo często odwarstwienie siatkówki przebiega bezobjawowo, a nawet bezboleśnie, co prowadzi do późnej diagnozy. Oprócz tego możliwe jest dostrzeżenie także innych sygnałów, czyli np. niskiego ciśnienia wewnątrzgałkowego, pojawienia się w polu widzenia błysków, mroczków oraz kształtów – ich częstotliwość może się z czasem nasilać. Oprócz tego odwarstwienie siatkówki objawia się poprzez przedarcie siatkówki, a także nierówny, szarobiały pęcherz, znajdujący się na dnie oka.

Warto zaznaczyć, że u niektórych pacjentów pojawia się problem ze skupieniem wzroku, co wiąże się z fotopsjami oraz tzw. zasłonami przed okiem – tym bardziej, że z czasem ten obszar może się rozrastać. Sprawdź również na czym polega efekt halo.

Przyczyny odwarstwienia siatkówki

Warto zaznaczyć, że odwarstwienie siatkówki niekiedy jest związane z wiekiem. W końcu wraz z upływem lat zmienia się struktura siatkówki, co znowu powoduje jej osłabienia. Oprócz tego urazy, zapalenie siatkówki bądź schorzenia naczyń mogą powodować rozwarstwienie siatkówki. Istnieją także inne przyczyny wad wzroku tego typu np. zespół wysiękowej błony naczyniowej, bezsoczewkowość, zwyrodnienie szponiaste lub kraciaste oraz tylne odłączenie ciała szklistego w ostrym charakterze. Związek z tym może mieć także barwnikowe zwyrodnienie siatkówki.

Leczenie odwarstwienia siatkówki

W przypadku rozwarstwienia siatkówki konieczne jest leczenie operacyjne. Zazwyczaj polega to na wykonaniu zabiegu wewnątrzgałkowego. Choć czasem stosowany jest również drenaż płynu podsiatkówkowego, co wiąże się z zamknięciem otworów siatkówki, a tym samym prowadzi to do stworzenia połączenia siatkówki z podłożem. 

Zwyrodnienie plamki żółtej

Zwyrodnienie plamki żółtej, czyli inaczej AMD powoduje problemy ze wzrokiem, wynikające z uszkodzenia centralnej siatkówki. W konsekwencji pojawiają się kłopoty ze skupieniem wzroku, niewyraźne widzenie, a nawet pojawienie się zniekształceń. Zauważ, że to schorzenie przede wszystkim dotyka osoby po 50 roku życia.

Objawy zwyrodnienia plamki żółtej

Na samym początku zwyrodnienie plamki żółtej powoduje pogorszenie widzenia, uciekanie wzrokiem, a także problemy z dostrzeżeniem wielu obiektów w słabo oświetlonych pomieszczeniach lub w nocy. Zwróć uwagę na to, że dopiero po pewnym czasie AMD pojawia się dyskomfort. Dużo wcześniej choroba objawia się trudnościami przy czytaniu i pisaniu, falowaniem linii prostych, niewyraźnym widzeniem z bliska oraz dostrzeganiem ciemnej plamy w centralnym polu widzenia.

Przyczyny zwyrodnienia plamki żółtej

Zwyrodnienie plamki żółtej to ten rodzaj choroby wzroku, który jeszcze nie został w pełni przebadany. Dlatego niektóre przyczyny nadal pozostają tajemnicą dla naukowców. Choć wiele z nich i tak zostało już wyodrębnionych – mowa tu o otyłości, cukrzycy i paleniu tytoniu. Oprócz tego AMD może być związane z czynnikami genetycznymi, nadciśnieniem tętniczym, a także z podeszłym wiekiem.

Naukowcy podkreślają również, że zwyrodnienie plamki żółtej statystycznie najczęściej występuje u kobiet, mających jasnoniebieskie tęczówki.

Leczenie zwyrodnienia plamki żółtej

Leczenie AMD polega na podaniu leku do wnętrza gałki ocznej. Dzięki temu możliwe jest zahamowanie rozwoju nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Pamiętaj tylko o tym, że te zastrzyki doszklistkowe są wykonywane ze znieczuleniem miejscowym, więc nie musisz obawiać się bólu. Ponadto zabieg zajmuje maksymalnie 5 minut.

Jaskra

Jaskra to choroba oczu, prowadząca do stopniowego ograniczania pola widzenia. Dlatego brak odpowiedniego leczenia w niektórych przypadkach prowadzi do całkowitej utraty wzroku. To bardzo groźny problem, a zachorowalność na jaskrę znacząco wzrasta po 70 roku życia. Choć może też mieć wrodzony charakter, a wtedy nawet dzieci chorują na jaskrę.

Objawy jaskry

Jaskra rozwija się stopniowo i pogarsza się wraz z upływem lat. Dlatego często dochodzi to późnej diagnozy, bo pacjenci utożsamiają te problemy z naturalnym pogorszeniem wzroku. Tym bardziej że jaskra przez długi czas bywa bezbolesna, a wyróżnia się po prostu stopniowym zwężeniem pola widzenia. To wrażenie bywa kojarzone z „odbijaniem się o meble” lub „niemieszczeniem się w drzwiach”.

Poza tym problemy ze wzrokiem wynikające z jaskry objawiają się spadkiem ostrości widzenia, nudnościami lub wymiotami, a także bardzo silnymi bólami głowy i gałki ocznej. Wraz z rozwojem choroby źrenica może przestać reagować na światło, zyskać nieregularny kształt, a pacjent zaczyna widzieć aureolę wokół źródeł światła.

Przyczyny jaskry

W zależności od tego, jaki rodzaj jaskry występuje, wyróżniane są nieco inne przyczyny. Pierwotna wersja otwartego kąta najczęściej dotyka Afroamerykanów i wiąże się z predyspozycjami anatomicznymi, czyli cienką rogówką. Ponadto dużo częściej dotyka osoby po 60 roku życia. Jaskra pierwotna otwartego kąta zazwyczaj występuje u kobiet, a szczególnie narażone są osoby, u których w rodzinie była już zdiagnozowana ta choroba wzroku. Wśród innych przyczyn należy wymienić krótkowzroczność, podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe, zaburzenia gospodarki lipidowej oraz choroby naczyniowe typu cukrzyca, niskie ciśnienie tętnicze bądź zespół Raynauda. Ostry atak jaskry może być spowodowany zwichnięciem soczewki oka.

Interesują Cię przyczyny choroby oczu typu jaskra pierwotna zamykającego się kąta? Przeważnie ten problem dotyka Azjatów, kobiety powyżej 40 roku życia i pacjentów mających nadwzroczność. W tym przypadku również znaczenie mają predyspozycje anatomiczne, czyli małe gałki oczne, niewielka średnica rogówki, zwiększona przednia krzywizna soczewki oraz płytka komora przednia. Istotne są też uwarunkowania genetyczne. Zobacz również czym jest jaskra wtórna.

Leczenie jaskry

Znasz już przyczyny wad wzroku typu jaskra, zatem zwróć teraz uwagę na popularny sposób leczenia. Kluczowe znaczenie ma obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego – zauważ, że ta wartość jest indywidualnie dostosowana do potrzeb pacjenta. Ważne jest też podjęcie farmakoterapii np. w postaci kropli do oczu. Jaskra jest naprawdę niebezpieczna, więc niezwykle istotne jest stosowanie się do zaleceń okulisty. Dzięki temu skutecznie zahamujesz rozwój tej choroby.

Jeśli jaskra mocno się rozwinęła, to zazwyczaj jedynym sposobem leczenia jest laseroterapia bądź operacja.

Zaćma

Zaćma polega na zmętnieniu soczewki oka, co wiąże się z zaburzeniami przemiany materii soczewki, a także z utratą jej przejrzystości. Nieleczona zaćma często prowadzi do całkowitej utraty wzroku. Najczęściej występującym rodzajem jest zaćma starcza, która dotyka osoby powyżej 50 roku życia. Zwróć uwagę na to, że choroba wzroku taka jak zaćma może mieć charakter nabyty lub wrodzony.

Objawy zaćmy

Problemy ze wzrokiem typu zaburzenia widzenia, mętnienie i niewyraźny obraz mogą świadczyć o zaćmie. Takie schorzenie wiąże się również ze stopniowym powiększaniem ostrości wzroku, co w końcu prowadzi do tzw. poczucia światła. Niektóre objawy zaćmy można dostrzec gołym okiem. Przede wszystkim dotyczy to zmiany czarnego koloru źrenicy na szarobiały. Świadczy to o zmętnieniu soczewki.

Przyczyny zaćmy

Warto zwrócić uwagę na to, że przyczyny zaćmy są ściśle związane z konkretnym rodzajem tej choroby oczu. Jeśli ma charakter wrodzony, to wśród najczęstszych przyczyn można wymienić choroby matki, jakie przebyła w trakcie trwania ciąży. Szczególnie niebezpieczna jest różyczka, żółtaczka zakaźna oraz grypa. Poza tym wpływ na rozwój problemu mają uwarunkowania genetyczne

Natomiast zaćma starcza rozwija się wraz z upływem wieku i pojawieniem się zaburzeń metabolicznych. Niektóre badania wskazują także na to, że poszczególne choroby przyczyniają się do powstawania zaćmy – przede wszystkim dotyczy to cukrzycy.

Leczenie zaćmy

Zazwyczaj starcza zaćma jest leczona miejscowo przy pomocy specjalnych kropli do oczu. Jednak ich stosowanie przynosi oczekiwane rezultaty jedynie wtedy, gdy zmętnieni obejmuje tylko część soczewki. Jeśli problem jest większy, to konieczne jest podjęcie leczenia operacyjnego. 

Zauważ, że leczenie zaćmy nie kończy się na operacji – później konieczne jest noszenie silnych soczewek skupiających, ponieważ to właśnie one zastępują usuniętą soczewkę.